Ik werd er voor gewaarschuwd toen ik eraan begon: heel regelmatig verversen. Steeds opnieuw iets schrijven anders haken mensen af. Ja, dacht ik, dat snap ik en dat gaat me lukken ook. Het is niet mijn sterkste kant, discipline, dat weet ik. Maar als ik niet te hoge eisen stelde moest het toch lukken. Het hoeven niet steeds wetenschappelijk verantwoorde stukken te zijn. Maar ook geen onzinteksten. Dat past per slot niet bij een organisatieadviseur die serieus genomen wil worden. Ik blijk mezelf toch nog slechter te kennen dan ik dacht.
Laatst moest ik mijzelf voor een grote groep mensen voorstellen. Ik werd benoemd als voorzitter en dan wil iedereen toch weten wie dat is die de hamer gaat hanteren en hen extern gaat vertegenwoordigen. Toen zei ik al -half grappend en denken aan Koot & Bie- dat ik nog steeds op zoek ben en steeds weer hoop iets nieuws aan mijzelf te ontdekken. Bij het handen schudden werd mij duidelijk dat ik niet de enige ben die nog steeds zoekt.
Het lijkt er langzamerhand echter op dat ik niet zoveel nieuws over mijzelf ontdek, maar dat mijn zelfkennis slechts langzaam tot een bepaald bewustzijnsniveau doordringt. Het nieuwe is dan dat de mist een beetje optrekt en ik heel even mijzelf wat scherper zie.
Dat gebeurde mij ook toen ik een telefoonnummer van een oom wilde opzoeken en op mijn achternaam googlede. Tot mijn verrassing stond dit weblog bovenaan in de resultaten. Ik kon de verleiding niet weerstaan om weer eens te kijken en ontdekte (alsof ik dat niet wist) dat ik het weblog al bijna tweeënhalf jaar niet had bijgewerkt. Mijn werkgever die in de herfst van 2009 failliet ging, stond nog pontificaal vermeld. Het laatste blog dateerde ook van november 2009.
Een blog moet je bijhouden. Dat weet ik wel. Ik doe dat niet en weet ook wel hoe dat komt. Gebrek aan discipline en te hoge eisen. Ik heb het mezelf toch te moeilijk gemaakt en heb nog verschillende blogs onaf op de laptop of PC staan. Niet fijn om zo in de spiegel kijken en het is zulk droog en warm weer: hij beslaat niet. Regen en mist, daar zou nu iedereen veel blijer van worden.